Kategori: Yusuf Özşahiner

Kısa Hikâye: Yusuf Özşahiner Selim, on dokuz yıldır mutsuz bir şekilde yaşadığı evin kapısından içeriye –yine girmişti. Mutsuzluk küfünün ciğerlerini delip geçen kokusuna artık katlanamıyordu. Derin karanlığın tam ortasındaki ruhu, kalbiyle uyumlu değildi artık. Aklı; yitik haykırışların pençesinden kurtulamıyordu. Umut denilen zalim, zaten onu hiç sevmemişti. Gök bile gürlerken ona kızıyordu. Yağmur yağarken, özellikle onu ıslatıyordu. Üstüne üstlük, rüzgâr bile onu hiç serinletmiyordu. Kollarını kaldırıp; hayatın boğazını sıkmak, onu yerlere çalmak istiyordu, ancak güçsüzdü. Çünkü annesi onu…