Türkçe Cümle Yapısı ve Dil Bilgisi Öğeleri

TÜRKÇE CÜMLE YAPISI VE DİL BİLGİSİ ÖĞELERİ

Türkçe, bir duyguyu, düşünceyi veya olayı anlatmak için kelimelerin belirli bir düzen içinde bir araya gelmesiyle oluşan “cümle” temeline dayanır. Türkçe Cümle Yapısı ve Dil Bilgisi Öğeleri, bir cümleyi sadece bir kelime yığını olmaktan çıkarıp anlamlı bir bütün hâline getiren şey, dil bilgisi kurallarıdır. Bu kurallar bütünü, iki ana başlıkta incelenir: Sözcük Türleri (Kelimelerin kimlikleri) ve Cümlenin Öğeleri (Kelimelerin cümledeki görevleri).

Bu kapsamlı rehberde, Türkçenin cümle yapısını oluşturan bu iki temel direği, yani dil bilgisi öğelerini önce kısa özetler şeklinde ardından detaylıca inceleyeceğiz.

1. Kelime Türleri

Kelime TürüTanımÖrnek
İsimCanlı‑canısız varlık, kavram, nesne, yer vb. adlandıran sözcük.kitap, Ankara, mutluluk
Sıfatİsmi niteleyen, belirten sözcük.büyük, kırmızı, eski
Zamirİsmin yerini tutan sözcük.ben, o, bu, kim
FiilEylemi, durumu, oluşu bildiren sözcük.gelmek, koşuyor, düşünülmüş
Edatİsim, zamir, sıfat vb. ile ilişkisini gösteren sözcük.için, kadar, ile
BağlaçCümle ya da sözcükleri bağlayan sözcük.ve, ama, çünkü
ÜnlemDuygu, istek, ses gibi dışa vurumu gösteren sözcük.Ah!, Hey!
ZarfFiili, sıfatı ya da başka bir zarfı niteleyen sözcük.hızlıca, çok, dün
İlgi Zamiri / Sıfatıİsmi niteleyen, “ki” ekiyle gelen zamir/sıfat.ki, ki‑de

2. Cümle Ögeleri

ÖgeGörevÖrnek
ÖzneCümlede yüklemin kim/ ne tarafından gerçekleştirildiğini gösterir.Ali koşuyor.
YüklemCümlenin temel anlamını veren fiil ya da isim‑fiil yapısı.Koşuyor, öğrencidir.
NesneYüklemin etkisini alan, genellikle bir isim ya da zamirdir.Kitabı okudu.
Dolaylı TümleçYüklemin yöneldiği, yöneldiği kişi/yer/araç vb.Okula gidiyor.
Zarf TümleciYüklemin zaman, yer, neden, amaç, koşul gibi yönlerini belirten öğe.Sabah erken kalktı.
Belirtili NesneNesnenin hâl eki alarak gösterildiği durum.Kitabı okudu.
Belirtisiz NesneNesnenin hâl eki almadan, genellikle tekil bir isimle kullanıldığı durum.Su içti.

3. Cümle Türleri

TürAçıklamaÖrnek
Basit CümleTek bir yüklem içerir.Kedi uyuyor.
Bileşik Cümleİki ya da daha fazla bağımsız cümlecik; bağlaç ya da noktalama ile bağlanır.Yağmur yağdı, ve yollar ıslak oldu.
Sıralı CümleCümlecikler ardışık, genellikle “-di, -miş” gibi bağlaçlarla.*Geldi, gördü, kazandı.
Koşul Cümlesi“eğer, şayet, -se/-sa” gibi koşul ekleriyle kurulur.Eğer çalışırsan, başaracaksın.
Soru CümlesiSoru eki “-mi/-mı/-mu/-mü” ya da soru sözcükleriyle.Ne zaman geliyorsun?
Emir CümlesiEmir kipiyle; talep, istek, uyarı.Kapıyı kapat!

4. Fiil Çekimleri ve Kip‑Kişi‑Zaman Uyumu

KipAçıklamaÖrnek (gel‑)
Geniş ZamanSürekli, alışkanlık.gelir
Şimdiki ZamanDevam eden eylem.geliyor
Gelecek ZamanGelecek zaman.gelecek
Geçmiş ZamanBitmiş eylem.geldi
Miş’li GeçmişÖğrenilen geçmiş.gelmiş
Dilek‑Şart KipiŞart, dilek.gelse
Emir KipiEmir, istek.gel
Olumsuzluk“-ma/-me” eki.gelme
Kişi Ekleri1. tekil ‑im, 2. tekil ‑sin, 3. tekil ‑dir, vb.geliyorum, geliyorsun, geliyor

5. İsim Tamlamaları

TürYapıÖrnek
Belirtili Tamlamaİsim + iyelik eki + tamlayan.ev‑in kapısı
Belirtisiz TamlamaTamlayan + tamlanan (genellikle çoğul).kitap rafı
Zamir TamlamasıZamir + iyelik eki + isim.onun arabası

6. Ek‑Kuralları

  • Hâl Ekleri‑i/‑ı/‑u/‑ü (belirtme), ‑e/‑a (yönelme), ‑de/‑da (bulunma), ‑den/‑dan (ayrılma).
  • İyelik Ekleri‑im/‑ım/‑um/‑üm (1. tekil), ‑in/‑ın/‑un/‑ün (2. tekil), ‑i/‑ı/‑u/‑ü (3. tekil), ‑imiz/‑ımız/‑umuz/‑ümüz (1. çoğul) vb.
  • Çekim Ekleri‑(y)ken (zaman), ‑(y)miş (öğrenilen geçmiş), ‑(y)acak (gelecek), ‑(y)alı (zaman bağlaçları) vb.
  • Sıfat‑Tamlayan Bağlaçları‑ki‑ki‑de‑ki‑den (isim‑sıfat ilişkisi).

7. Noktalama ve Büyük‑Küçük Harf Kullanımı

  • Nokta (.): Cümle sonu.
  • Virgül (,): Ara öğeleri ayırır, bağlaç öncesi.
  • Noktalı Virgül (;): Bağlaçsız eşdeğer cümlecikleri ayırır.
  • İki Nokta (:): Açıklama, örnek, alıntı.
  • Soru İşareti (?) ve Ünlem (!): Soru ve ünlem cümleleri.
  • Baş harf: Cümle başı, özel isimler, kısaltmalar büyük harfle yazılır.

BÖLÜM 1: SÖZCÜK TÜRLERİ (Kelimelerin Kimlik Kartları)

Türkçe Cümle Yapısı ve Dil Bilgisi Öğeleri: Bir cümlenin öğelerini doğru anlayabilmek için önce o cümleyi oluşturan kelimelerin “ne olduklarını” bilmemiz gerekir. Sözcük türleri, kelimelerin dilde üstlendikleri kimliklerdir.

1. İsim (Ad)

Canlı veya cansız varlıkları, kavramları, duyguları veya durumları karşılayan kelimelerdir. Dil Bilgisi Öğeleri içerisinde “İsim”, cümlenin temel yapı taşlarıdır.

  • Varlıklara Ad Olanlar: Masa, kalem, bilgisayar, ağaç, kedi, insan.
  • Kavramlara Ad Olanlar: Sevgi, saygı, adalet, mutluluk, düşünce, rüya.
  • Özel İsimler: İstanbul, Atatürk, Türkçe, Çomar.
  • Cins İsimler: Şehir, lider, dil, köpek.
  • Topluluk İsimleri: Ordu, sürü, millet, meclis.

İsimler, cümlede özne, nesne veya dolaylı tümleç gibi görevler üstlenirler.

2. Fiil (Eylem)

Bir işi, oluşu, hareketi veya durumu kip (zaman) ve kişi eki alarak bildiren kelimelerdir. Fiiller, cümlenin motorudur; yargıyı taşırlar ve yüklem olurlar.

  • Örnekler: gelmek, okumak, görmek, sevmek, düşünmek.
  • Çekimli Fiil (Yargı Bildirir):
    • gel-di-m (Görülen geçmiş zaman, 1. tekil kişi)
    • oku-yor-sunuz (Şimdiki zaman, 2. çoğul kişi)
    • sev-ecek (Gelecek zaman, 3. tekil kişi)

3. Sıfat (Ön Ad)

İsimlerin önüne gelerek onları renk, biçim, durum, sayı, sıra veya işaret yoluyla niteleyen ya da belirten kelimelerdir. Sıfatların tek başına bir görevi yoktur; mutlaka bir isimle birlikte “sıfat tamlaması” kurarlar.

  • Niteleme Sıfatları: (İsme sorulan “Nasıl?” sorusuna cevap verir.)
    • Güzel hava, çalışkan öğrenci, eski ev, kırmızı araba.
  • Belirtme Sıfatları: (Sayı, işaret, belirsizlik veya soru yoluyla belirtir.)
    • İşaret: Bu çocuk, şu dağ, o sorular.
    • Sayı: Beş elma, ikinci kat, yarım ekmek.
    • Belgisiz: Bazı insanlar, birçok sorun, hiçbir zaman.
    • Soru: Hangi ders?, Kaç kişi?, Nasıl bir gelecek?

4. Zamir (Adıl)

İsim olmadıkları hâlde, cümlenin akışı içinde geçici olarak isimlerin yerini tutan kelimelerdir.

  • Kişi Zamirleri: Ben, sen, o, biz, siz, onlar.
    • Örnek: Ahmet gitti. -> O gitti.
  • İşaret Zamirleri: Bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar, öteki, beriki.
    • Örnek: Kitabı uzatır mısın? -> Şunu uzatır mısın?
  • Belgisiz Zamirler: Biri, bazısı, hepsi, herkes, kimse, çoğu, birkaçı.
    • Örnek: Öğrencilerin hepsi geldi. -> Hepsi geldi.
  • Soru Zamirleri: Kim, ne, hangisi, kaçı, nereye.
    • Örnek: Ali mi geldi? -> Kim geldi?

5. Zarf (Belirteç)

Fiillerin, fiilimsilerin, sıfatların veya kendi türünden başka zarfların anlamını durum, zaman, miktar, yer-yön veya soru bakımından tamamlayan kelimelerdir.

  • Durum Zarfı: (Fiile sorulan “Nasıl?” sorusuna cevap verir.)
    • Hızlı koşuyor. / Güzel konuştu. / Ağlayarak içeri girdi.
  • Zaman Zarfı: (“Ne zaman?”)
    • Dün geldi. / Sabah kalktık. / Henüz bitirmedi.
  • Miktar (Azlık-Çokluk) Zarfı: (“Ne kadar?”)
    • Çok çalıştı. / En güzel çiçek. (Sıfatı derecelendirdi) / Pek hızlı. (Zarfı derecelendirdi)
  • Yer-Yön Zarfı: (“Nereye?” – Ek almazlar)
    • İçeri girdi. / Aşağı indi. / Geri döndü.
    • Dikkat: Bu kelimeler ek alırsa isimleşir: İçeriye girdi. (Dolaylı Tümleç olur)
  • Soru Zarfı: Neden, niçin, nasıl, ne zaman, ne kadar.

6. Edat (İlgeç)

Tek başlarına bir anlam taşımayan, ancak cümlede başka kelimelerle öbekleşerek (grup oluşturarak) yeni anlam ilişkileri (benzerlik, neden-sonuç, amaç, araç vb.) kuran kelimelerdir.

  • Başlıca Edatlar: ile, için, gibi, kadar, göre, karşı, dolayı, ötürü, beri, rağmen, dek, -e doğru.
  • Örnekler:
    • Kalem ile yazdı. (Araç)
    • Ders çalışmak için geldi. (Amaç)
    • Aslan gibi güçlüydü. (Benzerlik)
    • Sana göre bu doğru mu? (Görecelik)
    • Yağmurdan dolayı ıslandık. (Neden)

7. Bağlaç

Tek başlarına anlamı olmayan, ancak eş görevli sözcükleri, söz öbeklerini veya cümleleri birbirine bağlayan kelimelerdir.

  • Başlıca Bağlaçlar: ve, veya, ya da, ama, fakat, lakin, ancak, çünkü, ki, de, ise, hem… hem…, ne… ne…
  • Örnekler:
    • Ali ve Ayşe geldi. (Özneleri bağladı)
    • Mavi veya kırmızı kazağı alacağım. (Sıfatları bağladı)
    • Çok çalıştı ama kazanamadı. (İki cümleyi bağladı)
    • Duydum ki unutmuşsun. (İki cümleyi bağladı)

8. Ünlem

Ani bir korku, sevinç, şaşkınlık, acı, heyecan gibi duyguları ifade etmeye veya seslenmeye yarayan kelimelerdir.

  • Örnekler: Eyvah!, Ah!, Vah!, Oh!, Aferin!, Yaşasın!
  • Seslenme: Hey!, Ey Türk Gençliği!

BÖLÜM 2: CÜMLENİN ÖĞELERİ (Kelimelerin Görev Dağılımı)

Dil Bilgisi Öğeleri içerisinde sözcük türlerini öğrendikten sonra bu kelimelerin cümlede hangi görevi üstlendiklerine bakabiliriz. Cümlenin öğeleri, bir araya gelerek tam bir yargı oluşturur.

Öğeler, Temel Öğeler (olmazsa olmaz) ve Yardımcı Öğeler (cümleyi zenginleştiren) olarak ikiye ayrılır.

KURAL: Bir cümlenin öğelerini bulmak için bütün sorular YÜKLEM’e sorulur. Önce yüklem, sonra özne, en son diğer öğeler bulunur.

A. TEMEL ÖĞELER

1. Yüklem (Predicate)

Cümlenin temelidir, yargıyı taşır. Yüklem olmadan cümle kurulamaz. Yüklem, ya çekimli bir fiil ya da ek-fiil almış bir isim (veya isim soylu sözcük) olabilir.

  • Fiil Yüklemi:
    • Ahmet dün buraya geldi.
    • Her sabah mutlaka kahvaltı yaparım.
  • İsim Yüklemi: (Ek-fiil: -idi, -imiş, -ise, -dir)
    • Hava çok güzeldi. (Güzel idi)
    • En sevdiği renk maviymiş. (Mavi imiş)
    • Bu okulun müdürü odur. (O dur)
    • Sorunun cevabı benim. (Ben im)

2. Özne (Subject)

Yüklemin bildirdiği işi yapan veya yargıya konu olan varlıktır. Yükleme sorulan “Kim?” ve “Ne?” sorularına cevap verir.

  • Gerçek Özne: Cümlede açıkça yazan öznedir.
    • Ali topu attı. (Attı. Atan kim? -> Ali)
    • Rüzgâr çok sert esiyor. (Esiyor. Esen ne? -> Rüzgâr)
  • Gizli Özne: Cümlede yazmayan, ancak yüklemin aldığı kişi ekinden anlaşılan öznedir.
    • (Sen) Dün beni aramışsın. (Aramışsın. Arayan kim? -> Sen)
    • (Biz) Bu konuyu iyi anladık. (Anladık. Anlayan kim? -> Biz)
  • Sözde Özne: Edilgen çatılı (L, N eki almış) fiillerin yüklem olduğu cümlelerde bulunur. İşi yapmayan, işten etkilenen varlıktır.
    • Cam kırıldı. (Kırıldı. Kırılan ne? -> Cam. Cam kendi kendine kırılmaz, başkası tarafından kırılır. “Cam” burada sözde öznedir.)
    • Bütün sokaklar temizlendi. (Temizlendi. Temizlenen ne? -> Bütün sokaklar. Sözde özne.)

B. YARDIMCI ÖĞELER

3. Nesne (Object)

Dil Bilgisi Öğeleri konusunda “Nesne”, Öznenin yaptığı işten doğrudan etkilenen varlıktır. Sadece fiil cümlelerinde bulunur. İsim cümlelerinde nesne aranmaz.

  • Belirtili Nesne: Yükleme sorulan “Neyi?”, “Kimi?” sorularına cevap verir. İsmin “-i” (belirtme) hâl ekini alır.
    • Öğretmen bu kitabı tavsiye etti. (Tavsiye etti. Neyi? -> Bu kitabı)
    • Polis hırsızı yakaladı. (Yakaladı. Kimi? -> Hırsızı)
  • Belirtisiz Nesne: Yükleme (ve özneden sonra) sorulan “Ne?” sorusuna cevap verir. Yalın hâldedir.
    • Annem kek yaptı.
      1. Yaptı. (Yüklem)
      2. Yapan kim? -> Annem (Özne)
      3. Annem ne yaptı? -> Kek (Belirtisiz Nesne)

4. Dolaylı Tümleç (Yer Tamlayıcısı)

Yüklemin anlamını yer, bulunma, yönelme, ayrılma bakımından tamamlar. İsmin “-e, -de, -den” hâl eklerini alır.

  • Soruları: Kime, kimde, kimden? / Neye, neyde, neyden? / Nereye, nerede, nereden?
  • Örnekler:
    • Çocuklar bahçeye koştu. (Nereye koştu? -> Bahçeye)
    • Anahtarlarımı evde unutmuşum. (Nerede unutmuşum? -> Evde)
    • İşten akşam geç çıktı. (Ne zaman çıktı? -> akşam geç – ZT) / İşten çıktı. (Nereden çıktı? -> İşten)
    • Bu haberi Ali’den duydum. (Kimden duydum? -> Ali’den)

5. Zarf Tümleci (Adverbial)

Yüklemin anlamını zaman, durum, miktar, sebep, amaç, araç veya yön bakımından tamamlar.

  • Soruları: Ne zaman?, Nasıl?, Ne kadar?, Niçin/Neden/Niye?, Nereye? (Yalın hâlde)
  • Örnekler:
    • Dün akşam kar yağdı. (Ne zaman yağdı? -> Dün akşam)
    • Hasta olduğu için gelemedi. (Niçin gelemedi? -> Hasta olduğu için)
    • Öğrenciler koşarak sınıfa girdi. (Nasıl girdi? -> Koşarak)
    • Sınavı kazanmak için çok çalıştı. (Niçin çalıştı? -> Sınavı kazanmak için) (Ne kadar çalıştı? -> Çok)
    • Lütfen içeri girin. (Nereye girin? -> İçeri) (Yer-Yön Zarfı)

BÖLÜM 3: CÜMLE YAPISI VE TÜRLERİ (Cümlenin Mimarisi)

Kelimeler ve öğeler birleştiğinde ortaya farklı cümle yapıları çıkar.

1. Yüklemin Türüne Göre Cümleler

  • Fiil (Eylem) Cümlesi: Yüklemi çekimli bir fiildir. (Bugün hava kararacak.)
  • İsim (Ad) Cümlesi: Yüklemi ek-fiil almış bir isim veya isim soylu sözcüktür. (Hava kapalıydı.)

2. Öğe Dizilişine Göre Cümleler

Türkçe normalde “Özne – Tümleçler – Yüklem” (ÖTY) düzenini takip eder.

  • Kurallı (Düz) Cümle: Yüklemi sondadır. (Ben bu kitabı dün kütüphaneden aldım.)
  • Devrik (Kuralsız) Cümle: Yüklemi sonda değildir. Genellikle vurgu amaçlı kullanılır. (Dün kütüphaneden aldım bu kitabı.) (Vurgu yüklemdedir.)
  • Eksiltili Cümle: Yüklemi söylenmemiş, okuyucunun tamamlaması beklenen cümledir. Sonuna üç nokta (…) konur. (Karşımızda masmavi bir deniz…) (Yüklem: …vardı.)

3. Yapısına Göre Cümleler

Bu, bir cümlenin içinde kaç tane yargı (yüklem veya fiilimsi) barındırdığıyla ilgilidir.

  • Basit Cümle: İçinde tek bir yüklem (yargı) bulunan, fiilimsi içermeyen cümledir.
    • Akşam size geleceğim. (Tek yüklem: geleceğim)
    • Bahar aylarında doğa canlanır. (Tek yüklem: canlanır)
  • Birleşik Cümle: Bir temel yüklem ve o yükleme bağlı en az bir yan cümlecik (genellikle fiilimsi) içeren cümledir.
    • Girişik Birleşik Cümle: Yan cümleciği fiilimsi ile kurulur.
      • Kitap okumak (Yan C.) ufkumuzu açar (Temel Yüklem).
      • Gülerek konuşması (Yan C.) herkesi etkiledi (Temel Yüklem).
    • Şartlı Birleşik Cümle: Yan cümleciği “-se, -sa” (şart) ekiyle kurulur.
      • Yağmur yağarsa (Yan C.) piknik iptal olur (Temel Yüklem).
  • Sıralı Cümle: Birden fazla basit cümlenin (yüklemin) birbirine virgül (,) veya noktalı virgül (;) ile bağlanmasıdır.
    • Bağımlı Sıralı: Öğe ortaklığı vardır. (Ali geldi, [Ali] oturdu. – Özne ortak)
    • Bağımsız Sıralı: Öğe ortaklığı yoktur. (At ölür, meydan kalır; yiğit ölür, şan kalır.)
  • Bağlı Cümle: Birden fazla cümlenin (yüklemin) birbirine bağlaç (ve, ama, fakat, çünkü…) ile bağlanmasıdır.
    • Çok yorgundu ama işini bitirmek zorundaydı.
    • Hava soğuktu ve yağmur yağıyordu.

Türkçe cümle yapısı ve dil bilgisi öğeleri, dilimizin iskeletidir. Bir kelimenin “isim” mi “sıfat” mı olduğunu (sözcük türü) bilmek ve o kelimenin cümlede “özne” mi “nesne” mi olduğunu (cümlenin öğesi) kavramak, Türkçeyi doğru kullanmanın anahtarıdır. Bu kurallar, düşüncelerimizi açık, net ve hatasız bir şekilde aktarmamızı sağlayan temel araçlardır.


Lütfen Dikkat! Sitemizi kaynak göstermeden kesinlikle alıntı yapmayınız!!!

  • EK-FİİLİN YAZILIŞI: İDİ, İMİŞ, İSE, İKEN AYRI MI BİTİŞİK Mİ?
    Türkçe dil bilgisinin en işlevsel ve en “joker” yapılarından biri olan ek-fiil (ek-eylem), kelimelerin cümle içinde yüklem olmasını sağlayan temel bir araçtır. İsimleri ve isim soylu sözcükleri…
  • PEKİŞTİRMELİ SÖZLERİN YAZILIŞI
    Türkçe, anlamı vurgulamak ve duyguyu güçlendirmek için çok zengin yöntemlere sahip bir dildir. Bu yöntemlerin en sık kullanılanı şüphesiz “pekiştirme”dir. Pekiştirmeli sözlerin yazılışı kurallarına göre bir rengin…
  • İLE’NİN YAZILIŞI: AYRI MI BİTİŞİK Mİ? (-la, -le)
    Türkçede hem yazarken hem de konuşurken en sık kullandığımız, ancak yazımı konusunda en çok kafa karışıklığı yaşanan yapılardan biri İle’nin yazılışı, yani “ile” kelimesidir. Kimi zaman “ve”…
  • UZUN ÜNLÜ ve TELAFFUZ FARKLILIKLARI
    Türkçe, ses yapısı (fonetik) bakımından zengin ve kurallı bir dildir. Dilimizin ses özelliklerinden biri de ünlülerle ilgilidir. Türkçe üzerine çalışanların veya dil bilgisine meraklı kişilerin sıkça karşılaştığı…
  • TÜRKÇE CÜMLE YAPISI VE DİL BİLGİSİ ÖĞELERİ
    Türkçe, bir duyguyu, düşünceyi veya olayı anlatmak için kelimelerin belirli bir düzen içinde bir araya gelmesiyle oluşan “cümle” temeline dayanır. Türkçe Cümle Yapısı ve Dil Bilgisi Öğeleri,…
  • HECE YAPISI VE SATIR SONUNDA KELİMELERİN BÖLÜNMESİ
    Türkçede metin yazarken, özellikle defter veya bilgisayar ekranı gibi sınırlı bir alanda, satırın sonuna geldiğimizde kelimeleri bölmek sıkça karşılaşılan bir durumdur. Ancak bu bölme işlemi, dilimizin temel…