GERİYE KALAN

Ayşe Kadıoğlu Yıldız

Ben suskunluk denen sahile demir atmışken, düşmanlık değil de büyük pişmanlıklar besledim. Benim suskunluğumdan haklı çıkacağını sansan da, ikimizde biliyorduk insanlığın bodrum katından asla çıkamayacağını. Değil güneşi ya da gökyüzünü görmek, gözlerinin payına sadece çamurlu ayakkabılar düşecek. Ve ah denen o güç seni öyle saracak ki bildiğin bütün duaları unutacaksın.

Yeniden doğmak için, bütün yanlışları bütün yalanları ve bütün bir geçmişi kefenledim ben. Keder bulaştı, öksüzlüğü en iyi bilen annesiz yanıma. Hangi çileye ev sahipliği yapmadı ki ömrüm. Yerle bir oldu sabır yanım.

Yalanların arkasını sıvazlamaya devam ederken sen, zaman utandı saygısız saatlerden. Keşkelerin arasında kaybolurken vefa, buz gibi bir iç çekiş kaldı geriye.