BAŞIM DÖNÜYOR
Öykü: Gül Tanrıverdi
Yüzlerce baş ve binlerce göz, kilitlenmiş ellerinde ki telefona. Parmaklar tuşlara tutkuyla sarılmış. Dans eder gibi oynuyorlar. Otobüste, metro da vapurda her yerde. Kimse kafasını kaldırmıyor. Kimse kimseye bakmıyor. Etraflarında neler oluyor umursamıyor. Bense hayretle onlara bakıyorum. Dünyadan soyutlanmış bu insanlar ne yapıyorlar? Oyun mu, mesaj mı araştırma mı? Bilmiyorum ama bildiğim tek şey boynu eğilmiş bu insanların dünyaya kör kaldıkları.
En çok vapura bindiğim zaman hayıflanıyorum. İçimden söylenip duruyorum. Oysa “Bana ne” demek daha kolay ama yapamıyorum. Bağırmak istiyorum onlara, “Hey! Baksanıza denize, ne güzel köpükleri var. Güneşle sırnaşıyor dalgalar, göz kırpıyor martılar. Farkına varsanız biraz baksanız ne olur. Rüzgâr yanaklarınızdan öpüyor, saçlarınızı savuruyor ben de varım” diyor. Ama umurunuzda mı? Siz o elinizde ki telefona tutsak olduğunuz gün rüzgârla, denizle, ağaçla, kuşla işiniz bitmiş. Martılara bakın, süt beyazlığıyla kanatlarını açıyorlar. Güruh halinde geliyorlar. Kaldırın artık şu kafalarınızı bu ne ilgisizlik…
Tüm bu içimden geçenleri, cesaret edip söyleyemediğim için kızıyorum kendime. Karşımda oturan sarılmış gençlere bakıyorum. Onlarda kilitlenmiş ellerindekine. Birbirlerine bakmadan, göz göze gelmeden sessizce telefonlarına gömülmüşler. Belki birbirleriyle mesajlaşıyorlardır kim bilir.
Binlerce ayak aynı anda yürüyor, koşuyor birbirine çarpmadan. Bu, cambazlık gibi geliyor bana. Merdivenlerden inip çıkıyorlar. Telaşla koşuşturan ayaklar. Cami avlusundan havalanan kuşlar gibiler. Ben de onlardan biriyim. İnsan yığınlarının arasından geçip yürüyorum. İnsanların yüzlerine bakıyorum. Kadınlar, erkekler, çocuklar… Kimse kimseyi umursamıyor, gözler birbirine değmiyor. Vitrinlere hapsolmuş bedenler telaş içinde. Tüketilmiş insanlığın ödülü olsa gerek gördüklerim.
Siz kendinizle meşgulken, ben de sizi hayretle izliyorum. Tuhaf olan bir şey var, benden mi kaynaklanıyor yoksa sizden mi? Yolun ortasında niye size baktığımı bilmiyorum. Baktıkça başım dönüyor. Sanki dünya koşuyor ve içime doluyor. Başım gitgide daha çok dönüyor. Her şey noktaya dönüşüyor.